Ikinci Yeni uzerine bugune degin yapilan calismalarin buyuk bir bolumu aktarimci, ozetleyici, derlemeci kisaca deskriptif metinlerden ibaret kaldi: Belirli bir onesurusten yoksun, bir tez'i olmayan metinler! Hâlbuki Ikinci Yeni, uzun bir suredir bu turden deskriptif olmayan irdeleyici, temellendirici analitik calismalari beklemekteydi. Muesser Yeniay'in 'Oteki Bilinc, Gercekustuculuk ve Ikinci Yeni', iste bu eksikligi gidermede degerli bir ornek olusturuyor. Yeniay, Ikinci Yeni'nin Fransiz Gercekustuculugunun bir varyanti olarak goren yaklasimlara karsi elestirel bir tavir alarak soze basliyor. Yeniay'a gore dogru olan, bu kitabin 'Sonuc' bolumunde dile getirildigi bicimiyle sudur: 'Ikinci Yeni dilsel ve edebî bir kayginin adidir. Dolayisiyla, Gercekustucu bir siir oldugu soylenemez.' Analitik bir okuma, her seyden once, farkliliklari belirlemektir. Yeniay, Ikinci Yeni'nin 'imge' konsepti ile Gercekustucu 'imge' konseptinin 'gerek amac gerek yontem bakimindan' farkli oldugunu gosteriyor. Meselenin ozu de budur! Bu fark, hem ayirt edici hem de kusatici bir farktir; -ve Ikinci Yeni siirinin Gercekustucu bir siir olmadigini kanitlamaya yeter... -Hilmi Yavuz- (Tanitim Bulteninden) - from Amzon